Πριν
περίπου δύο χρόνια συναντηθήκαμε και δημιουργήσαμε τη Λέσχη Εργαζομένων και Νεολαίας
Ελληνικού-Αργυρούπολης, ένα φιλόδοξο εγχείρημα, ένα σωματείο γειτονιάς που θέλει να αποτελέσει ένα κέντρο αγώνα στην περιοχή
και να συνδυάσει πρωτοβουλίες στο επίπεδο του πολιτισμού και τις ταξικής
αλληλεγγύης. Συνεχίζουμε δυναμικά την προσπάθεια και τη δράση μας, θέλουμε όμως
παράλληλα να κάνουμε μια οργανωμένη διαδικασία απολογισμού και αποτίμησης.
Θέλουμε να δούμε που στεκόμαστε στις νέες κοινωνικοπολιτικές συνθήκες, ακριβώς
γιατί θεωρούμε ότι μπορούμε να παίξουμε σημαντικό ρόλο στα πράγματα, μπορούμε να αγγίξουμε
βαθύτερο προβληματισμό, να συγκεντρώσουμε γύρω από τη λέσχη ένα ευρύτερο
δυναμικό ανθρώπων που σίγουρα θέλει να συναντηθεί, να προσφέρει, να δράσει.
Χωρίς φόβο λοιπόν και χωρίς παύση στη λειτουργία μας μπαίνουμε σε διαδικασία
επανίδρυσης.
Ρεαλισμός
των αγώνων ή ουτοπία της υποταγής
Κατηγορούν πολλές φορές τον κόσμο του κινήματος ότι
είναι μίζερος, μόνιμα απαισιόδοξος, δεν βλέπει τη θετική πλευρά των πραγμάτων.
Τη θετική πλευρά των πραγμάτων την βλέπουν όμως
οι υπερασπιστές της
«κανονικότητας». Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ουτοπία από το να πιστεύει
κάποιος στις καλύτερες μέρες που θα φέρουν οι «επενδυτές», αυτοί που νοιάζονται
αποκλειστικά για τα κέρδη τους και πιέζουν με κάθε τρόπο για τη συνέχιση των
αντιλαϊκών πολιτικών. Πουθενά δε φαίνεται ότι ξεπερνάμε την κρίση και ας
θυμηθούμε ότι και στα χρόνια πριν την κρίση οι περισσότεροι δεν τρώγαμε με χρυσά κουτάλια.
Εμείς αντίθετα νιώθουμε και ρεαλιστές και αισιόδοξοι. Πιστεύουμε στις καλύτερες
μέρες που έρχονται, ακριβώς γιατί ακόμα πιστεύουμε ότι οι αγώνες μπορούν να ανατρέψουν τις αντιλαϊκές
πολιτικές. Μπορούν να τα βάλουν με τα μνημόνια, με τις επιταγές της ΕΕ, με το σύγχρονο δικομματισμό ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ, με
το φασισμό και το ρατσισμό. Μπορούμε
σήμερα να πετύχουμε νίκες και να ανοίξουμε
δρόμους για μεγαλύτερες αυριανές ανατροπές. Αναλαμβάνουμε λοιπόν το μερίδιο που
μας αναλογεί, στηρίζουμε και δυναμώνουμε τη λέσχη στη γειτονιά.
Επιμένουμε
αγωνιστικά- ταξικά.
στο πλευρό του οργανωμένου εργατικού
κινήματος αλλά και των πολύμορφων πρωτοβουλιών των εργαζόμενων που δεν
«καλύπτονται» και των «ξεχασμένων» ανέργων.Απαντάμε στον κοινωνικό και εργατικό
κατακερματισμό με τη συγκρότηση ενός «συνδικάτου πόλης», το οποίο ενισχύει
τοπικά -και δεν αντικαθιστά- τον ταξικό συνδικαλισμό στους εργασιακούς χώρους. Υπερασπιστήκαμε
έμπρακτα την κυριακάτικη αργία, ενημερώσαμε τους εργαζόμενους για το δικαίωμα
στο δώρο Χριστουγέννων και Πάσχα, βρεθήκαμε σε απεργίες και σε εργατικές
κινητοποιήσεις. Θέλουμε όμως να αποκτήσουμε περισσότερους και πιο μόνιμους
δεσμούς με τους εργαζόμενους στη γειτονιά, να γίνει η λέσχη ένα κινηματικό αποκούμπι
ενάντια στην εργοδοτική αυθαιρεσία.
Δείχνουμε
και δεχόμαστε αλληλεγγύη,
κόντρα σε λογικές φιλανθρωπίας, ο
ένας δίπλα στον άλλο στεκόμαστε όρθιοι για να παλέψουμε. Στηρίζουμε τους
φτωχούς και όσους διώκονται για τη φτώχια τους, όσους χάνουν το σπίτι τους για
χρέη, όσους διώχνονται από τις καταλήψεις στέγης. Θέλουμε να περάσουμε από το
συμβολικό επίπεδο, στην έμπρακτη και ουσιαστική βοήθεια.
Τσακίζουμε
το φασισμό
μας ενώνει το μέλλον, δε μας
χωρίζουν φυλές, θρησκείες, έθνη. Δεν υποτιμήσαμε την ιδεολογική μάχη με πλήθος
σχετικών εκδηλώσεων και δράσεων. Αναδείξαμε το υπαρκτό πρόβλημα του σχολικού
εκφοβισμού στα σχολεία της γειτονιάς μας, μοιράσαμε κείμενα γραμμένα από
μαθητές για μαθητές, ανταλλάξαμε εμπειρίες ώστε κανένας να μη νιώθει μόνος. Γνωρίζουμε όμως ότι ο φασισμός σε κάθε μορφή του χτυπιέται στην κοινωνία,
συνεχίζουμε να συμβάλουμε στο μαχητικό αντιφασιστικό κίνημα που δεν του αφήνει
χώρο ούτε στα νότια, ούτε πουθενά. Είμαστε κομμάτι του σύγχρονου αντιπολεμικού
κινήματος ενάντια στον νέο ιμπεριαλισμό. Ξέρουμε ποιος έχει την ευθύνη για τις
μεταναστευτικές και προσφυγικές ροές, γνωρίζουμε η ΕΕ φρούριο θρέφει το αυγό
του φιδιού.
Παλεύουμε
για το ζωτικό μας χώρο,
για ανοιχτούς, ελεύθερους,
προσβάσιμους, δημόσιους χώρους, για πλατείες πάρκα, χώρους πρασίνου, αθλητικές
εγκαταστάσεις και χώρους πολιτισμού. Να μην τα παραδώσουμε σε ιδιωτικά και
επιχειρηματικά συμφέροντα. Ξεχωριστή σημασία έχει σίγουρα ο χώρος του πρώην
αεροδρομίου. Παλεύουμε για ένα δημόσιο
ανοιχτό πάρκο υψηλού πρασίνου χωρίς κάγκελα και επιχειρηματική δραστηριότητα. Ανοίγουμε
τη λέσχη στη γειτονιά, θέλουμε όλοι να τη θεωρούν κομμάτι της γειτονιάς.
Σηκώνουμε
ψηλά το γυναικείο ζήτημα
για ένα σύγχρονο μαχητικό και
διεκδικητικό φεμινισμό, για τις ανάγκες της ΛΟΑΤΚΙΑ κοινότητας, για την
αντιμετώπιση της έμφυλης βίας και του σεξισμού, αναζητούμε δρόμους αντίστασης
για όσους/ες δέχονται πολλαπλή καταπίεση. Πολλές φορές σε αυτά τα δυο χρόνια
της δράσης μας χρωματίσαμε τη γειτονιά με αντίστοιχες εκδηλώσεις και δράσεις. Αναδείξαμε πολλαπλά
τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου, τις γυναικοκτονίες στην Κέρκυρα,στη Ρόδο και
αλλού. Θέλουμε η Λέσχη να αποπνέει μια άλλη κουλτούρα, να γίνει κέντρο αλληλεγγύης
και αγώνα σε κάθε καταπίεση.
Για
τον πολιτισμό των από κάτω
αθλητικές και καλλιτεχνικές
δραστηριότητες χωρίς αυθεντίες, χωρίς τη διαμεσολάβηση κέρδους, με συλλογική
κουλτούρα και μεράκι. Βλέπουμε τα ζητήματα πολιτισμού μέσα
από μια απελευθερωτική σκοπιά ως απαραίτητο κρίκο μιας άλλης ς κουλτούρας
και αισθητικής. Παρόλο που πήραμε πρωτοβουλίες, πολλές φόρες όμως ημιτελείς
ήρθε η ώρα να πάμε ένα βήμα πιο πέρα, να υποδεχτούμε πολιτιστικές πρωτοβουλίες που ήδη υπάρχουν, να
δημιουργήσουμε νέες μέσα στη λέσχη.
Να
οργανωθούμε με βάση τις δικές μας ανάγκες
Η εργατική λέσχη είναι ένα πρωτότυπο
και ανοιχτό εγχείρημα ταξικής και κοινωνικής ανασυγκρότησης στη συνοικία.
Δίνουμε αποφασιστικά τη μάχη για να επανέλθει στις γειτονιές η συλλογικότητα, η
ενότητα των καταπιεσμένων και να ηττηθεί ο φόβος, ο κατακερματισμός και το
«διαιρεί και βασίλευε» πάνω στο οποίο πατάει και αναπτύσσεται ο σύγχρονος
κοινωνικός κανιβαλισμός. Η Λέσχη λειτουργεί με την λογική της «εργατικής
δημοκρατίας», με αποφασιστικό κύτταρο τη Γενική της Συνέλευση, που αυτή
συζητάει και αποφασίζει με οριζόντια συμμετοχή όλων των μελών της. Η εθελοντική
συμμετοχή κάθε μέλους βασίζεται στην ανιδιοτελή προσφορά. Δεν επιδιώκει
ανταλλάγματα αλλά την ικανοποίηση, που προσφέρει ο αγώνας για την αξιοπρέπεια,
την ενότητα, την αλληλεγγύη και τη χειραφέτηση του κόσμου της εργασίας. Κάθε
μέλος έχει το δικαίωμα αλλά και την υποχρέωση να συμμετέχει ολόπλευρα στη ζωή
και τις διαδικασίες της λέσχης και να βοηθά τη λειτουργία της.
Πρέπει εδώ να τονίσουμε πως η λέσχη
εργαζομένων και νεολαίας είναι αναγκαίο να έχει την οικονομική της αυτοτέλεια. Δεν μπορεί να
έχει καμία εξάρτηση οικονομική από το κράτος, τον δήμο ή άλλο φορέα (πχ ΜΚΟ)
ενώ αποκλείονται όλων των ειδών οι χορηγίες που στόχο έχουν τη διαφήμιση του
χορηγού ή την εμπορική-οικονομική σχέση εξωτερικού παράγοντα με τη λέσχη.Για να
πετύχουμε αυτό το στόχο θα πρέπει να συνεισφέρουν όλοι και όλες όσοι
συμμετέχουν σε αυτή. Έτσι στην λογική "από τον κάθε έναν σύμφωνα με τις
δυνατότητες του, στον κάθε ένα σύμφωνα με τις ανάγκες του" θα πορευθεί και
η οικονομική λειτουργία της λέσχης.
Για
μια νέα ενότητα-συσσώρευση αγωνιστικών όρων.
Δε ζούμε σε άλλο κόσμο, βλέπουμε τις
δυσκολίες της εποχής, την επικράτηση νεοφιλελεύθερων και ακραία αντιλαϊκών
δογμάτων τόσο στο κεντρικό όσο και στο τοπικό επίπεδο. Χρειαζόμαστε όλοι ένα χώρο υποδοχής της
αμφισβήτησης, της συλλογικής κουλτούρας και της δημιουργικής διάθεσης. Ένα χώρο
ουσιαστικής ενότητας που θα συγκεντρώνει το αγωνιστικό δυναμικό της περιοχής , θα
ξεπερνάει τις παραδοσιακές συμμαχίες οργανώσεων ή παρατάξεων αλλά κυρίως θα
ενώνει κάθε ρεύμα δημιουργίας, αμφισβήτησης και ανατροπής. Ένα χώρο που θα έχει
τη δυνατότητα να παίρνει κινηματικές και πολιτιστικές πρωτοβουλίες, θα είναι σε μια μόνιμη
αγωνιστική σύσκεψη. Ένα χώρο που θα αφήνει όλες τις απόψεις να ανθίσουν, θα
προωθεί το διάλογο, θα δέχεται τη διαφωνία και θα ψάχνει κάθε φορά την αναγκαία
απάντηση τόσο στη μορφή όσο και στο περιεχόμενο, απέναντι σε όλους και όλα που
υπονομεύουν το παρόν και το μέλλον μας.
