25η Νοέμβρη Παγκόσμια ημέρα εξάλειψης της βίας κατά των γυναικών

Η μέρα αυτή καθιερώθηκε το 1981 από γυναικείες οργανώσεις στη μνήμη των τριών αδελφών Μιραμπάλ, ακτιβίστριων  από τη Δομινικανή Δημοκρατία, που στις 25 Νοέμβρη του 1960  βασανίστηκαν και  δολοφονηθήκαν, από το δικτατορικό καθεστώς του Τρουχίγιο, λόγω της αντιστασιακής τους δράσης. Οι αδελφές Μιραμπάλ έκτοτε έγιναν σύμβολα του αγώνα ενάντια στην έμφυλη βία και η 25^η Νοέμβρη η μέρα που μας θυμίζει πόσο αναγκαίοι είναι οι αγώνες για την εξάλειψή της, ειδικά σήμερα , στην εποχή της άνθισης του αντιδραστικού ρεύματος στον κόσμο και της επέλασης του Νεοφασισμού, με χαρακτηριστικά παραδείγματα τον Τράμπ και τον Μπολσονάρο,  που η επίθεση τους στις γυναίκες και τα ΛΟΑΤΚΙΑ υποκείμενα οξύνεται σε μεγάλο βαθμό. Ειδικά σήμερα που η καπιταλιστική κρίση και η πολιτική της ΕΕ επιδεινώνουν ακόμη περισσότερο τη θέση τους, νομιμοποιούν την εκμετάλλευση,  εντείνουν την ανισότητα, τις διακρίσεις  και τους αποκλεισμούς και ποινικοποιούν κάθε προσπάθεια  αυτοπροστασίας.

 

Τι είναι η έμφυλη βία, πόσο μακριά μας είναι;

Η έμφυλη βία στρέφεται εναντίον των γυναικών και των ΛΟΑΤΚΙΑ ατόμων  και μπορεί να είναι  σωμάτική, λεκτική, ψυχολογική/ συναισθηματική, σεξουαλική και οικονομική.

Η έμφυλη βία έχει πολλές μορφές: ο βιασμός, η σεξουαλική παρενόχληση, η σωματική βία/κακοποίση, η ψυχολογική και συναισθηματική κακοποίηση, η εμπορία ανθρώπων (trafficking), η στέρηση πόρων και ευκαιριών, ο εξαναγκαστικός γάμος – είναι μερικές από αυτές. Στο ακραίο της όριο μπορεί να οδηγήσει στη δολοφονία και τη γυναικοκτονία.

Τα έμφυλα στερεότυπα και οι σεξιστικές συμπεριφορές κυριαρχούν. Η ανεργία  πλήττει ιδιαίτερα τις  γυναίκες, οι μισθοί των γυναικών είναι χαμηλότεροι, το δικαίωμα στη μητρότητα δεν προστατεύεται, ενώ οι ρόλοι που αναλαμβάνει η γυναίκα  είναι πολλαπλοί και  συχνά τη συνθλίβουν οδηγώντας την στην κοινωνική απομόνωση. Από την άλλη οι επιθέσεις, οι προσβολές, τα υποτιμητικά σχόλια από αγνώστους που μάλιστα  παρουσιάζονται ως κολακευτικά, η ανασφάλεια που νοιώθουν  οι γυναίκες  όταν κυκλοφορούν μόνες στον δρόμο αποδεικνύουν ότι η  ανισότητα είναι καθημερινό βίωμα. Καθημερινό βίωμα για όλες εμάς που απ΄ ότι φαίνεται δεν είμαστε  οι μόνες. Γι' αυτό δεν πρέπει να είμαστε και μόνες.

Τι λένε οι έρευνες;

· 1 στις 5 γυναίκες θα πέσει θύμα βιασμού ή απόπειρας βιασμού, παγκοσμίως.

·   40% με 50% των γυναικών έχει αναφέρει κάποια μορφή σεξουαλικής παρενόχλησης στο χώρο εργασίας, στην Ε.Ε.

· 35% των γυναικών βιώνουν κάποια μορφή φυσικής ή /και σεξουαλικής βίας σε κάποια περίοδο της ζωής τους, σύμφωνα με την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας (WHO)

·50 γυναίκες χάνουν τη ζωή τους κάθε εβδομάδα λόγω της ενδοοικογενειακής βίας, στην Ε.Ε.

Η έμφυλη βία διαιωνίζεται εξαιτίας των κυρίαρχων αντιλήψεων, είναι προϊόν μιας σεξιστικής και πατριαρχικής κοινωνίας που νομιμοποιεί την ανισότητα και τις διακρίσεις, που δέχεται να δολοφονούνται μετανάστριες στον Έβρο και να λιντσάρονται μέχρι θανάτου οροθετικοί, ακτιβιστές του ΛΟΑΤΚΙΑ χώρου μέρα μεσημέρι στην Ομόνοια.

Όλα αυτά μας δείχνουν πόσο βαθιά είναι εν τέλει η έμφυλη καταπίεση και πόσο σημαντικός είναι ο διαρκής αγώνας για την καταπολέμησή της και τη διαμόρφωση μιας κουλτούρας μηδενικής ανοχής απέναντί της. Το Φεμινιστικό κίνημα μας δείχνει τον δρόμο της οργάνωσης και του αγώνα απέναντι στην Πατριαρχία και τον Σεξισμό, πολλές φορές πρωτοστατώντας και σε ευρύτερους κοινωνικούς αγώνες. Το κίνημα Elenao στην Βραζιλία, το Women's March και η απεργία στις 8 Μάρτη στις ΗΠΑ, το ni una menos στην Αργεντινή και το κίνημα κόντρα στους βιαστές της Παμπλόνα στην Ισπανία είναι μόνο μερικά στιγμιότυπα αυτής της κίνησης. Για εμάς ο αγώνας αυτός είναι και αγώνας του εργατικού κινήματος, αλλά και του κινήματος στην πόλη και την γειτονιά. Θέλουμε να ανοίξει η κουβέντα στις συλλογικότητες γειτονιάς και να γίνουν κι αυτές πτυχή του φεμινιστικού κινήματος στην Ελλάδα. Η γειτονιά είναι κομβικός χώρος έκφρασης της έμφυλης βίας και σημαντικό πεδίο παρέμβασης κόντρα σε αυτήν. Οραματιζόμαστε συλλογικότητες γειτονιάς που θα λειτουργούν ώς ασπίδα για τις γυναίκες, θα σέβονται την διαφορετικότητα και θα παράγουν φεμινιστική πολιτική και δράση.  

Στην Ελλάδα υπάρχει αντίκρισμα των παραπάνω και εκφράζεται με πρωτοβουλίες όπως η δικτύωση για το δικαίωμα στην αυτοάμυνα, οι φεμινιστικές ομάδες που πληθαίνουν και ανθίζουν και οι μαζικές εμφανίσεις στον δρόμο, όπως η 8η Μάρτη! Θέλουμε να ανοίξει ένας δίαυλος επικοινωνίας μεταξύ του φεμινιστικού κινήματος και των Λεσχών και να συμβάλουμε από την σκοπιά μας στην ανάπτυξη του.

Με αυτή τη λογική καλούμε κι εμείς στην πορεία 24/11, 12πμ 

από την πλατεία Καπνικαρέα!