Πρώτο θέμα το αντιπολεμικό κίνημα…

               

 Έγινε ο πόλεμος πρωτοσέλιδο στις εφημερίδες, πρώτο θέμα στα κανάλια… οι βομβαρδισμοί και οι σφαγές στη Συρία είναι πλέον ρουτίνα. Κάθε επεισόδιο στο σήριαλ του ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού επισκιάζει το πολυδιαφημισμένο survivor. Οι ρεπόρτερ του υπουργείου άμυνας έγιναν σταρ ισάξιοι με τους ποδοσφαιριστές του ελληνικού πρωταθλήματος. Τι συμβαίνει, έχει αλλάξει κάτι; Πρέπει να ανησυχούμε ή θέλουν έντεχνα να μας πείσουν για κάτι; Μάλλον συμβαίνουν και τα δύο. Πρέπει και να ανησυχούμε και να είμαστε καχύποπτοι.

Ολόκληρη η ανατολική Μεσόγειος είναι μια γεωστρατηγική βόμβα, ένα σημείο που διασταυρώνονται απίστευτοι ανταγωνισμοί. «Πετρέλαιο, φυσικό αέριο, αγωγοί, ενεργειακοί δρόμοι, ΑΟΖ, ανακατασκευή ισοπεδωμένων πόλεων», όλα αυτά ισοδυναμούν με ευκαιρίες πολύ μεγάλης κερδοφορίας, τα αρπακτικά των πολυεθνικών είναι έτοιμα να αρπάξουν με κάθε κόστος. Οι ιαχές του πολέμου φυσικά ξεκινούν πρώτα από τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και τους δυτικούς συμμάχους τους,  στον ίδιο χορό όμως μπαίνουν Ρωσία και περιφερειακές  δυνάμεις της περιοχής. Όλες οι επιμέρους αντιθέσεις, όλες οι κοινωνικές ανακατατάξεις όπως η δυσαρέσκεια ενάντια στα αυταρχικά καθεστώτα γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης και εντάσσονται στους ευρύτερους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Δε βοηθούν εδώ οι απλοϊκές αναλύσεις με τα δίπολα κακού-καλού(ή λιγότερου κακού). Ο καθένας νοιάζεται για το δικό του συμφέρον, οι ισορροπίες είναι εύθραυστες, οι συμμαχίες αλλάζουν συνέχεια, οι φίλοι γίνονται εχθροί και το αντίθετο αναλόγως τη στιγμή και το σημείο. Η ένταση δεν αφήνει κανέναν ανεπηρέαστο, κανένας δε μπορεί να προβλέψει πως και που μπορεί να εξαπλωθεί.

                Πού βρίσκεται όμως η χώρα μας σε όλο αυτό το χαμό. Κάθε είδηση από όλα τα καθεστωτικά ΜΜΕ έχει τον ίδιο παρονομαστή. Η Ελλάδα εμφανίζεται πάντα είτε ως μόνιμο θύμα σε σχέση με την υπαρκτή και προκλητική τουρκική επιθετικότητα είτε ως παράγοντας ειρήνης και σταθερότητα στις ευρύτερες εξελίξεις!

                Η πραγματικότητα όμως είναι κάπως διαφορετική. Στη χώρα μας υπάρχουν νατοϊκές βάσεις και λιμάνια. Η Ελλάδα  έχει προχωρήσει σε επιθετικές συμμαχίες με Ισραήλ-Κύπρο Αίγυπτο, ελληνικά πολεμικά πλοία και υποβρύχια είναι μέρος της νατοϊκής  χωροφυλακής, βρίσκεται σε κατάσταση πολεμικής προετοιμασίας ενώ συμμετέχει και στην πολεμική διαχείριση του προσφυγικού ζητήματος.  Είτε δεχτούμε ότι μας τραβάνε από το αφτί είτε συμμετέχουμε από μόνοι μας φιλοπόλεμες συμμαχίες ένα γεγονός παραμένει αδιαμφισβήτητο και επικίνδυνο. Υπάρχουν και στη χώρα μας συμφέροντα που βολεύονται από την ένταση και θέλουν μερίδιο από τα νέα πεδία κερδοφορία που ανοίγονται μπροστά τους. 

                Εμείς όμως δεν έχουμε κανένα κοινό συμφέρον με τους πετρελαιάδες και τους εφοπλιστές. Δε θα θυσιαστούμε για τα δικά τους συμφέροντα, ας ψάξουν αλλού για πρόθυμους ηλίθιους. Εμείς δηλώνουμε πρόθυμοι να συνεχίσουμε τους  ταξικούς αγώνες με ακόμα μεγαλύτερη ένταση, να μη δεχτούμε καμιά εργασιακή ειρήνη για ένα δήθεν εθνικό συμφέρον, να αντισταθούμε στην κούρσα των εξοπλισμών. Θα συμβάλουμε σε ένα μαζικό και δυναμικό αντιπολεμικό-αντιιμπεριαλιστικό κίνημα που θα μπλοκάρει πρώτα από όλα την πολεμική εμπλοκή της δικιά μας φιλοπόλεμης και αντιλαϊκής κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Θα σταθούμε επίσης ενάντια στα σύγχρονα δόγματα άμυνας- ασφάλειας που θέλουν τον στρατό να αναλαμβάνει όλο και περισσότερο αστυνομικά καθήκοντα. Απλώνουμε χέρι φιλίας στους λαούς τις περιοχής. Από εργατική διεθνιστική σκοπιά προσδοκούμε στην κοινή δράση ενάντια στον πόλεμο, τις επεμβάσεις και τις αντιλαϊκές πολιτικές και τα αυταρχικά καθεστώτα. Βλέπουμε το κοινό μέλλον και τα κοινά συμφέροντα στους πρόσφυγες και τους μετανάστες.